|    “Acepta, 
              com no hu cregues de ta grandesa ultratge, La humil flor que en penyora de tendre vasallatge.
 Te du lo Trovador”
 “Es que obedixch, como sempre, a mon ingrat planeta,
 Puix pera cantar glories jo no naixquí poëta:
 Soch llágrima entre rises, soch en lo cant suspir;
 Soch la inquietut horrible de aquell que un gran be espera
 Soch núbol de tronada, que en plena primavera
 Del cel tapa’l safir.”
 
 
 Taken from "Joc Floral / Flor Natural - a classic collection 
              of Valencian poetry
 |